تاثیر زوج درمانی مبتنی بر دلبستگی بر رضایت و صمیمیت جنسی

جستجو و حفظ رابطه با نزدیکان، به ویژه همسر یک اصل مهم در تمام طول زندگی است. پژوهش حاضر جهت بررسی تاثیر زوج­درمانی مبتنی بر نظریه­ی دلبستگی بر رضایت و صمیمیت جنسی زوجین طراحی شد. روش­کار: دراین پژوهش نیمه­تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون، 30 زوج از مراجعه­کنندگان به فرهنگ­سرای شهر اصفهان به­ صورت تصادفی به دو گروه مساوی آزمون و شاهد تقسیم شدند. ابتدا پرسش­نامه­ها­ی رضایت و صمیمیت جنسی به­عنوان پیش­آزمون در مورد دو گروه اجرا شد، سپس گروه آزمون 8 جلسه      زوج­درمانیبر اساس نظریه­ی دلبستگی را تجربه نمودند و دو هفته بعد از اتمام جلسات از دو گروه، پس­آزمون به ­عمل آمد. پس از دو ماه نیز آزمون پی­گیری در مورد دو گروه انجام شد. برای تحلیل داده­ها از نرم­افزار spss نسخه­ی 13 و روش­های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها:  زوج­درمانی مبتنی بر نظریه­ی دلبستگی، رضایت جنسی را در مرحله­ی پس­آزمون (001/0>p، 211/512=f) و پی­گیری (001/0>p، 405/789=f) و هم­چنین صمیمیت جنسی را نیز در مرحله­ی پس­آزمون (001/0>p، 63/818=f) و  پی­گیری (001/0>p، 63/1706=f) به ­طور معنی داری افزایش داد. نتیجه گیری: زوج­درمانی مبتنی بر نظریه­ی دلبستگی با بهبود رضایت و صمیمیت جنسی، روابط زوجین را اصلاح می­کند.